Mincaonderweg = mincaheeftrustgevonden

Hallo allemaal,

Allereerst natuurlijk allemaal een gelukkig nieuwjaar gewenst.

Na een jaar in het buitenland geweest te zijn, ben ik sinds half oktober weer terug in het koude kikkerlandje.
Na Thailand ben ik er niet meer toe gekomen om de weblog bij te werken. Dat wordt nog wel een keertje gedaan, maar hier alvast een korte samenvatting.

Na Thailand ben ik een weekje naar het koude Beijing geweest. Erg leuk, maar ook koud. Het was daar rond de 5°C, net zo koud als in Nederland op dat moment. In Beijing heb ik natuurlijk de geëikte monumenten bekeken zoals de plein van de Hemelse vrede en de Muur.

Vanuit Beijing ben ik terug gevlogen naar Bangkok en ben ik doorgevlogen naar Chiang Rai. Daar ontmoette ik de Nederlandse reisgroep waar ik Laos, Vietnam en Cambodja zou gaan bereizen. De reis was in één woord geweldig. Vooral Laos en Cambodja grepen me aan. Daar zijn de mensen nog zo blij met alles wat ze hebben! Een oppepper voor mijn volgende avontuur. Want na deze reis ben ik naar India gegaan om weer te gaan werken. Dat wil niet zeggen dat ik niet in Thailand iets heb gedaan, maar dat was maar voor twee weken dus dat kun je niet meetellen.

April en mei stonden in het teken van India; Zuid-India wel te verstaan. Daar heb ik lesgegeven op een school die door de Belgische stichting S.I.S.P (Sebastian Indian Social Projects) onderhouden wordt. Het hoofd van de school, Paul van Gelder, is een oude vriend van mijn vader. Hij werkt daar al 10 jaar met kansarme mensen die hij probeert door ze les te geven, een betere kans te geven. Doordat het kastesysteem nog steeds bestaat, hoewel de regering dit verboden heeft, worden de vissers en hun familie als uitstoot behandeld. Geld om naar school ta gaan, hebben ze niet. Meisjes zijn dus gedoemd om uitgehuwelijkt te worden en jongens worden met 14 van school gehaald om mee te gaan vissen. Een uitzichtloze toestand dus. Door ze een opleiding te geven, komen ze verder dan de anderen. Ze leren Engels waardoor ze al in het toerisme terecht kunnen komen. Sommigen sparen en kunnen een riksja kopen en daarmee geld verdienen. Op die school heb ik voornamelijk computerles gegeven. Dat ging in het Engels en met handen en voeten. Erg leerzaam en leuk. Maar er zit ook een andere kant van het verhaal aan. Doordat je daar als jonge zelfstandige vrouw alleen rondhobbelt, word je niet gerespecteerd en onheus behandeld. Nou ben ik wel wat gewend, maar na twee maanden had ik het helemaal gehad. Na veel overleg met het thuisfront, ben ik begin juni naar Nederland terug gekomen. Ik verbleef bij een reisgenoot van de Laos-reis, waar ik inmiddels een leuk contact mee opgebouwd had. Ik had echter wel het plan om terug te gaan om mijn werk af te maken. Dat heb ik halverwege augustus gedaan. Terug naar de hel om het maar zo te noemen. Het was een hele zware tijd, maar heb het gelukkig overleefd. Letterlijk. Wat me zeker op de been hield was het feit dat die reisgenoot steeds dierbaarder werd en hij me eind sepetember heeft opgehaald uit India. We hebben samen Noord-India verkend en zijn half oktober teruggekomen in Nederland.
Nu woon ik bij hem in en kijken we of het wat wordt. Eind goed, al goed zullen we maar zeggen.

Zoals al gemeld, wil ik de weblog nog verder bijwerken met foto's en met een uitgebreidere tekst. Nu zijn jullie echter weer een beetje op de hoogte en weten jullie dat ik weer in het Nederlandse vertoef.

Graag tot horens/mails.

Thailand

De reis
Thailand heb ik niet alleen gedaan, maar in een groep van Djoser. Reden hiervoor was dat ik veel wilde zien in een korte tijd en wel weer wat gezelschap van anderen kon gebruiken. Bovendien is het bijna net zo duur als dat het alleen doet, alleen ben je minder tijd kwijt. Voor mij dus een ideale situatie.
Op 15 januari komt de groep aan in Bangkok. Daar ben ik dan al twee dagen, om te acclamatiseren. Ten eerste is het veel warmer dan in Singapore en en ten tweede veel drukker, hectischer, viezer. Al is het 10* schoner en rustiger dan Colombo, Sir Lanka. Een verademing na Singapore. Dat was me te westers en te schoon.
's-Avonds begint het al meteen goed als we op een boot varende over de rivier echt Thais gaan eten. Voor de meesten nog iets te pittig. Voor mij zeer goed te eten. En errug lekker! Dat beloofd nog wat de voor de komende weken.
In Bangkok ga ik o.a. naar het Grand Palace en de Wat Pho (wat = tempel). Ook maak ik een tocht in een longtailboot door de Klongs (de kanalen). Daar zie je het echte leven in Bangkok. Erg armoedig maar mooi om te zien. Een hele belevenis.

Na twee dagen Bangkok vertrekken we vanuit Bangkok naar de bekende floating market = drijvende markt. Je vaart met je bootje langs allemaal stalletjes op water en koopt je waar op het water. Heel erg leuk om te zien, maar wel weer erg toeristisch. Ik denk niet dat de lokale bevolking hier zijn spullen nog komt halen. Daarna gaan we naar Kanchanaburi (Death Railway). We bezoeken hier het JEATH museum. Hier wordt weergegeven hoe de gevangen de Burmaspoorlijn bouwden en onder welke omstandigheden ze moesten leven in het kamp. Vreselijk om te zien, maar wel indrukwekkend. Ook gaan we naar de begraafplaats waar al die jongemannen liggen die het niet gered hebben (en dat is ook niet verwonderlijk als je de beelden van het kamp bekijkt). Daarna gaan we een ritje maken met de trein over een stukje van die spoorlijn. Het eerste stuk wat echt de Burmaspoorlijn is, wordt in stilte doorgebracht. Daarna wordt de sfeer weer wat levendiger, al hebben we het nog wel over wat er allemaal te zien was.

We slapen twee nachten op een floatel. Een drijvend hotel. De reistabletjes zijn voor mij heel erg hard nodig. Na een half uurtje lig ik al over het vlonder over te geven. Dus maar gauw tabletjes in en naar bed. De volgende dag gaat het al een stuk beter. Dan gaan we ook met een boot naar een resort, waar we kunnen zwemmen en een grot bezoeken. Lekker relaxen en wat belangrijker voor mij is: op het vaste land:-)
Na twee nachten floatel vertrekken we naar Ayutaya, de tweede hoofdstad van Thailand met veel mooie tempels. We bezoeken daar ook een Khmertempel. Na nog een eindje gereden te hebben komen we aan in Khao Yai vlak bij een Nationaal park. De volgende dag gaan we daar wandelen.
Na twee nachten in Khao Yai gaan we door naar Khon Kaen. Onderweg gaan we naar een pottenbakkerij waar we kunnen zien hoe de potten die we massaal bij de Intratuin kopen, geproduceerd worden en wat de werkelijke prijs is. We stoppen ook nog in Phimai om een mooie Kmhertempel te bekijken. Twee monikken vragen me om samen met mij op de foto te mogen. Dit is zeer ongebruikelijk want monikken mogen vrouwen niet aanraken. Ook is het voor ons gewone stervelingen niet gebruikelijk om aangesproken te worden door deze wezens. Ik voldoe dus graag aan het verzoek. De monikken raken met niet aan en ik blijf op gepaste afstand van ze staan, terwijl de foto wordt genomen.

Na een nachtje Khon Kaen rijden we naar Kau Koh, een flinke reis. Daar verblijven we in zeer rustieke hutjes.
Sukhotai get ready!. De volgende dag rijden we naar Sukothai, de oude hoofdstad van Thailand. Hier zijn heel veel oude tempels te zien. Ze hebben van de oude stad een park gemaakt waar je met de fiets door heen kunt toeren. Na een mooie tocht per driewieler door de omgeving gaan we de volgende morgen een rit per fiets door dit park maken. Erg leuk en warm. We gaan twee tempels, waaronder een Khmertempel bekijken. De rest gaat daarna terug naar het hotel, maar samen met nog drie anderen bekijken we nog wat meer tempels. Wij zijn nog niet tempelmoe.

De volgende dag gaan we naar Chiang Mai, my kind of town. Hier hebben ze wederom mooie tempels, een nachtbazaar waar je alles wat je wilt, kunt kopen en een starbucks! Ik weet het, is hartstikke slecht als je in Azie bent. Maar ik heb nu eenmaal af en toe behoefte aan een sterke bak koffie. En die hebben ze daar, hoe Amerikaans de tent ook is, de koffie is er lekker. Dus heb ik me in Chiang Mai een aantal keer bezondigd.
Op mijn verjaardag gaan we naar het 'Riverside Restaurant'. Heerlijk eten en om 21.00 uur een live band.

Om een uur of 23.00 gaan we nog met een stel naar een disco. Een Thaise disco wel te verstaan. Hier staan tafeltjes op de dansvloer met daarop een grote fles Whisky. De dames (thais) staan rond die tafeltjes te draaien met een hand aan de tafel vast. Alsof ze bang zijn dat ze ervan af vallen. Maar oog voor mannelijk schoon hebben ze wel. Ze proberen tenminste onze enige mannelijke vrijgezelle reisgenoot uit te nodigen tot de activiteit: make baby....
Terwijl de rest van de groep op trekking gaat, gaan een andere vrouw en ik naar een kookcursus. Ik weet nu dus hoe ik Pad Thai en loempiaatjes moet maken . Het is wel weer leuk om een keertje in de keuken te staan. Dat is al weer een tijdje geleden.

Verder gaan we een dagtoer maken naar een nationaal park, waar ze zelfs in deze droge periode nog een waterval hebben. En we gaan naar de Karen-stam. Die mensen leven nog echt zoals hun stam honderden jaren geleden leefden. Al is het alleen maar om toeristen te trekken. Want daarom bestaat deze stam in de buurt van Chiang Mai. Normaliter wonen ze te ver weg om toeristen te laten kijken. Dus is er een afsplitsing hier naartoe gekomen om toeristen te trekken. En we gaan naar de dierentuin van Chiang Mai waar ze twee panda's hebben.Op zondag is hier een avondmarkt, die authentieker is dan de nachtbazaar. Daar ga ik dan dus ook even kijken. Ze hebben daar leuke spulletjes, minder toeristisch dan op de nachtbazaar. Ik heb er dan ook een stel hoofddeksels gekocht.

Na vijf dagen Chiang Mai vertrekken we met de nachttrein naar Bangkok. Een hele belevenis. Je zit twee aan twee. 's-avonds worden de onderse banken tegen elkaar aangeschoven en dat wordt het onderbed. Van boven wordt er een bak naar beneden geklapt en dat is het bovenbed. Gordijntjes ervoor en klaar is Kees. Geslapen heb ik niet, maar dat geeft niet. We hebben wel lol gehad.
Vanuit Bangkok gaan we met twee busjes naar de ferry die ons naar Koh Chang brengt. Pilletjes in, want de tocht is niet zo soepel. Ook op het eiland is het nogal bochtig en bergachtig. Maar de tocht is het waard. We komen toch op een mooi resort aan, werkelijk prachtig. Tenminste als je van deze luxe houdt. Ik dus niet, voor mij had het wat minder gemogen. Maar de rest vindt het prachtig en geniet van een paar dagen rusten en luieren.

We gaan daar een dag snorkelen en duiken. Tenminste ik doe verwoede pogingen om een proefduik te maken. Helaas word ik ondanks een pilletje van de duikploeg zo misselijk dat het me niet lukt om 20 min in het water te blijven zonder over te geven. Maar ik mocht mijn eigen pilletjes niet nemen omdat je daar slaperig van wordt en dat moet je niet hebben natuurlijk tijdens het duiken. Helaas dus niet gelukt, volgende keer beter.
Na vier dagen gaan we weer terug naar Bangkok. De anderen vertrekken vier uur later naar het vliegveld om terug naar Nederland te gaan. Ik blijf nog een dag en vlieg 6 feb smorgen heel vroeg naar Peking.

De belevenis
De Thaien zijn van huis uit vriendelijke mensen. Nadeel is, dat hoewel het land redelijk toeristische is, ze over het algemeen weinig tot geen Engels spreken. Behalve in de resorts. Dat kan vaak tot verwarrende situaties leiden. Ze blijven je glimlachend aankijken als je ze iets vraagt. En als je vraagt of ze het begrijpen omdat je geen antwoord krijgt, blijven ze dat doen. Als je er dan bij zegt dat het niet erg is als ze het niet begrijpen, in Basic-Engels met handen en voeten, dan zeggen ze uiteindelijk nee’. Het duurt even, maar dan kom je er wel uit. Tenminste, je hebt nog geen antwoord op je vraag maar je weet inmiddels dat ze het niet begrijpen en kun je opnieuw beginnen. Het is namelijk niet netjes om te zeggen dat je iets niet begrijpt, of algemener, om Nee te zeggen. Dus blijven ze maar een beetje lachen en je aankijken. Vergt veel geduld en de mensen die mij beter kennen, weten inmiddels dat dat niet mijn sterkste eigenschap is. Ik ben die eigenschap echter al aardig aan het kweken. Dus wie weet kom ik nog als geduldig persoontje terug (ahum).
Maar buiten dat ene kleine dingetje, zijn Thaien superaardig en willen ze je altijd helpen. En zoals de meeste Aziaten de rust zelve. Zoals die mensen kunnen wachten op dingen, die nooit komen zullen, of hoe ze opgaan in hun verering van Buddha, daar kunnen wij Westerlingen nog een puntje aan zuigen.
Voor mij was Thailand helemaal je van het. Veel mooie tempels, waar ik niet op uitgekeken raakte, mooie natuur en aardige mensen.

Singapore (deel 2)

Singapore

Met Kerst en Oud en Nieuw was ik in Singapore. Het echte kerstgevoel wil nog niet echt komen, bij 28°C en zon. Geef mij maar de koude winters in Nederland.
De belangrijkste reden om in Singapore te zijn, is de bruiloft van mijn vrienden. Op 28 december hebben ze elkaar het ja-woord gegeven. Hieronder vind je een paar foto's van de bruiloft.
Het was een hele mooie dag. Iedereen had zijn best gedaan om er goed uit te zien.

Sri Lanka

Colombo
Op zondag 9 oktober begint mijn avontuur in Sri Lanka. Ik vlieg naar Colombo waar ik de andere persoon ontmoet die meedoet aan het project, Judith. Het huisje waar we gaan wonen in Rattota is nog niet af, dus ik blijf een paar dagen in Colombo. Dat komt mooi uit want ik moet het visum dat ik bij binnenkomst in Sri Lanka heb gekregen, nog verlengen tot 3 maanden. Dat is op zich al een heel avontuur.
Eerst een formulier invullen. Dan met paspoort afgeven. dan met pp en formulier naar iemand in een kamer, die eens naar je kijkt en een paraaf zet. Dan weer terug naar de balie waar nummer vier het bekijkt en parafeert. Dan naar het afrekenpunt. Je betaalt, krijgt een nummertje en je pp houden ze. Na een half uur wachten krijg ik pp terug.
Colombo is een stoffige, drukke stad. De mensen blijven de toeter van hun voertuig maar vasthouden, waardoor het een geweldige herrie is. De mensen vragen je constant waar je vandaan komt en willen graag een praatje maken. Als blanke ben je natuurlijk anders en dat bekijken ze graag.
in Colombo heb je nog herinneringen aan de Nederlandse overheersing. Zo is er het Dutch Period Museum. Dit museum heeft een aantal maquettes en voorwerpen uit die tijd. Ook heb je de Wolfendahl kerk: een protestante kerk uit die tijd.

Matale
Na een paar dagen word ik door de contactpersoon in Sri Lanka samen met Judith naar Rattota gebracht. Helaas is het huisje nog niet klaar. De mensen hier werken niet zo efficient als bij ons. Ze bedenken pas op het moment dat ze iets specifieks nodig hebben, dat ze het nodig hebben en gaan het dan pas halen. Gevolg: ik moet noodgedwongen een paar dagen in Matale blijven. Een iets grotere plaats dichtbij. Hier zijn wat meer winkels en er is zelfs een internetcafe. Je moet alleen niet teveel verwachten van de snelheid. Het duurt ongeveer 3 minuten voordat een internetpagina geladen is.
Bij Matale ligt een Buddistische tempel:aluvihara. Uiteraard moeten de schoenen uit. Probleem is echter dat ik nog geen eelt gekweekt heb en dus loop ik ietwat onhandig door de tempel.

Dambulla

In de weekenden ben ik vrij, dus dan kan ik Sri Lanka verkennen. Allereerst ga ik naar Dambulla. Daar zijn 5 grottempels. allemaal gevuld met grote en kleinere Buddabeelden. In grot 2 is een liggend Buddabeeld te zien. Je moet er wl wat voor over hebben: 200 treden en nog een paar stukjes klimmen. Onderweg naar boven kom je aapjes tegen, die, als je niet uitkijkt, je waterflesje afpakken. Bij de tempels staat nog een gouden tempel: een grote Hindoetempel. Daarachter staat een groot gouden Buddabeeld.

Sigirya

Even verder buiten Dhambulla ligt Sigiriya. Dit is een fort van 1500 jaar geleden.
Een entreekaartje kost 2000 rp ofwel 20 dollar. Eerst loop je door de tuinen met een ingenius pompsysteem voor de fonteinen. De koning die het gebouwd heeft had 500 concubijnen en heeft over de duizend nazaten achtergelaten. Hij heeft er echter zelf maar 11 jaar van mogen genieten, want toen kwam zijn broer hem overvallen, waarna hij zelfmoord pleegde.
Eenmaal bij de rots zelf gekomen, dan heb je dan al verschillende trappen gehad, mag ik met een wenteltrap omhoog. Net iets voor mijn. Maar het lukt me. In de spelonk zijn nl. nog originele fresco's te zien.
Dan weer naar beneden. Dan loop je om de berg heen en zien een wirwar van trappen. Daar ga ik dus echt niet op. Ik probeer het wel, maar na de eerste trap geef ik op. Eenmaal beneden en na wat gedronken te hebben besluit ik toch de klim te wagen. Ik ben toch zeker niet naar Sri Lanka gekomen om op een muurtje te blijven zitten? Dus toch maar weer omhoog. Niet naar beneden kijken en ook niet stoppen. Na een kwartier ben ik boven. Ik heb het gehaald. En het uitzicht is het waard. Na een tijdje ga ik dezelfde weg terug. Valt niet mee, want je kijkt zo de diepte in.

Aukena

Meer naar het westen van Dhambulla ligt Aukena. Daar staat het grootste Buddabeeld gehakt uit een rots. Vanaf Sigiriya ga je met de bus naar Dhambulla, daar neem ik de bus naar Kekirawa en vervolgens de bus naar Aukena. Dat wil zeggen bij de afslag want het daarvandaan nog een kwartier lopen.
Het Buddabeeld is inderdaad gigantisch.

Kandy

In Kandy heb je verschillende attracties: de tempel van de tand (temple of Tooth), de botanische tuinen, Kandydancers etc.
Ik ga naar de temple of tooth. Daar zou de laatste tand van Buddha liggen. Na de laatste bomaanslag in 1998 in Kandy, zijn de veiligheidsmaatregelen verscherpt. Je moet dan ook je tas laten zien en evt leegpakken. Ik mag doorlopen. Schoenen afgeven bij een schoenbewaarder en weer tassencontrole. Maar dan ben ik er. Ik volg de stoet mensen maar. Bij een altaar moet ik zijn. Er liggen allerlei bloemen als offers en mensen zitten ervoor te bidden. Achter het altaar staat een muur met een kistje. Daar moet ie dan inliggen. Ik loop nog de rest van de tempel door. Overal zie je biddende mensen. Ik voel me een beetje een pottenkijker als je die mensen ziet.
Na de tempel ga ik met de bus naar de botanische tuinen. Hier vind je zeer uiteenlopende soorten bomen, planten en bloemen. Het is er heerlijk rustig. Je ziet allemaal stelletjes lopen, die elkaar in de tuinen leren kennen. Uithuwelijken is hier de gewoonste zaak van de wereld.
Terug in het guesthouse is de eigenaresse bezig een maaltijd te bereiden. Ik kan het natuurlijk niet laten door de keuken in te lopen. Ik word gelijk aan het werk gezet. Maar de eigenaresse vindt het wel leuk dat ik kom kijken. We raken aan de praat en ze vraagt of ik het ook wil leren. Natuurlijk. Ik wilde al kijken of ik een kookcursus kan volgen in december. Maar dat hoeft niet. Ik kan dan bij haar terecht. Zij gaat me dan alle kunstjes leren.

Mihintale
Met de toektoek ga ik naar Mihintale. Eerst allerlei ruines bekeken. Werkelijk heel indrukwekkend hoe ze dat vroeger voor elkaar hebben gekregen.
Dan een behoorlijke klim naar de Dagoba, het buddabeeld en een rots. De zonsondergang zie ik min of meer. Er hangen wolken, dus echt helemaal zien zakkenn doe ik niet. Inmiddels heb ik een Australier ontmoet. Zit in hetzelfde guesthouse. Is professioneel fotograaf en reist zo'n beetje de hele wereld rond. Verder ontmoet ik een Oostenrijkse vrouw. Die is hier op vakantie. Heeft een privechauffeur gehuurd en biedt ons aan om de volgende dag mee te gaan om Anuradhapura te verkennen.

Anuradhapura
In Anuradhapura zijn veel heilige Buddaplaatsen. Veel tempels, ruines en natuurlijk de heilige Bodhi boom. De boom waaronder Buddha verlichting vond. Heel indrukwekkend en teveel om allemaal te beschrijven. Zo is er een dagoba die de oudste in Sri Lanka zou zijn. Loop je daarom heen(met de klok mee) dan moet je alleen aan goede dingen denken. Ze komen dan uit.
Verder is er een archeologisch museum, waar allerlei vondsten worden tentoongesteld. Een rotstempel met mooie inkervingen (authentiek) en sculpturen. en noordelijk ruines. Overblijfselen van paleizen en bijbehorende gebouwen. Zo is er een paleis, een dagoba, een buddhabeeld en tweelingvijvers.

Ritigale/Habarana
De volgende dag wil ik met de bus naar Polonnaruwa gaan. Maar de Oostenrijkse vrouw (Karin) biedt aan om mee te rijden in haar gehuurde auto. Dat sla ik niet af.
Onderweg naar Polonnaruwa gaan we langs Rigitale. Hier zijn mooie ruines te zien van een klooster en een ziekenhuis. Het is wel een hele klim, je moet bijna gaan hiken, wil je boven kunnen komen. De gids heefy ons gezegd dat als we helemaal tot aan bovenaan gaan, we een mooi uitzicht zien en misschien zelfs leopards kunnen zien. Hoe we ook lopen en hiken, we vinden geen uitzicht. Een beetje teleurgesteld gaan we weer naar beneden. Ook op andere paden komen we geen uitzicht tegen. Dan maar weer helemaal terug naar de auto.
Vervolgens rijden we door naar Haribana. Hier wil Karin een ritje op een olifant maken. Ik blijf op haar wachten. Ik zie dat niet zitten. Die olifanten zien er zo zielig uit, dus ik wil ze niet nog meer pijn doen.
Na het ritje op de olifant rijden we door naar Giritale. In de buurt hiervan heb je een groot stwumeer en meedere wildreservaten. Misschien dat we een wilde olifant kunnen spotten. En jawel we hebben geluk. Eerst zien we er eentje, vlak bij het stuwmeer. Ik heb geprobeerd om een foto te maken, maar hij is toch te ver weg. Even verderop langs de weg zien we er twee bij elkaar. Erg mooi om te zien, die olifanten in het wild.

Polonnaruwa
Weer heel veel mooie dagoba's, buddabeelden en ruines gezien. Verschillende handelaren proberen je van alles te verkopen. Ik besluit, omdat ik het toch een keer wilde kopen, een keer in te gaan op de verkooppraat van zo'n handelaar. Hij doet het wel goed moet ik zeggen. Maar ik weet toch aardig wat van de prijs af te dingen. Ik zal nog wel te veel hebben betaald, maar ik ben er tevreden mee. Voor mij zijn een armband en halsketting het waard.
Om half twee word ik afgezet bij het busstation. Het kost wat moeite maar uiteindelijk heb ik de juiste bus. Dit is echter een zeer spannende rit. Die chauffeur rijdt als een gek. Af en toe denken we dat hij een deathwish heeft. Maar ik besluit wel te blijven zitten. Die man zal toch ook weer naar zijn vrouw en kinderen willen, 'savonds?
Tegen vijfen kom ik in Dambulla aan. Hier blijf ik 1 nacht, waarna ik terug ga naar Rattota.

Het project

Inmiddels heb ik samen met Judith een aantal introductielessen gegeven. We stellen onszelf voor en vertellen wat over Nederland. Daarna laten we ze zelf vragen stellen. Dat wil zeggen ze stellen de vraag in Tamil aan een lerares, die het vertaalt in het Engels. De kinderen spreken namelijk geen woord Engels. Dat valt niet mee, want ik had verwacht wel in het Engels met de kinderen te kunnen communiceren. De vragen lopen uiteen van hoe oud ik ben, tot waarom ik alleen woon en niet bij mijn ouders. Sommige kinderen willen je aanraken, want dat wit is toch maar niets.
Van echt structureel lesgeven is nog geen sprake. Om de haverklap is er een festival of feestdag waardoor de school dicht is. Soms kom ik op school en dan blijkt dat de leerlingen al naar huis zijn. Het lijkt erop dat men iedere feestdag, relevant of niet, aanpakt om de school te sluiten en eenvrije dag te hebben. Zo is de school een Hindu-school met een paar Moslimgelovigen. De dag van het Suikerfeest (eind van de Rammadan) is de school dicht: het is een feestdag. Terwijl het merendeel van de kinderen en de docenten Hindu is! Erg frustrerend als je hier gekomen bent om les te geven en hopelijk iets goeds over te dragen op de kinderen. Het lesgeven valt niet mee op deze manier.

Het huisje waarin we wonen bestaat uit een beneden- en bovenverdieping waarvan wij de bovenverdieping huren. Het bestaat uit twee slaapkamers en een keuken annex woongedeelte. De grootste slaapkamer is voor mij, omdat ik volgens Judith daar het meeste recht op heb.

De stichting Ayobowan-Yaluva die deze school financieel ondersteunt, heeft naast dit computerprogramma nog een voedselprogramma lopen. Kinderen krijgen hierdoor elke dag een warme maaltijd. Het merendeel van de kinderen is ondervoed, maar door dit programma is deze groep aanzienlijk kleiner geworden. De ouders koken de rijst met de groenten bij de school. Vanwege de vele regen, is er door de stichting geld beschikbaar gesteld om een afdakje voor de kokende ouders te bouwen. Ook dit subproject ging niet vanzelf. Het geld was er al en in handen van de directeur; het heeft echter 8 weken geduurd en na veel aandringen van onze kant, voordat het afdakje er was.

In Helden-Panningen (NL) doet het Bouwens van der Boijecollege haar best om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de stichting. Hiervoor doen leerlingen sponsorlopen e.d. De bedoeling van het computerproject in Rattota is op uiteindelijk een uitwisselingsprogramma te hebben met de school in Helden. Via internet en msn kunnen ze dan met elkaar communiceren en elkaars cultuur leren kennen. In Rattota was echter nog geen internetverbinding. Door de stichting is wel geld beschikbaar gesteld. Elke dag als we er om vroegen, kregen we een ander antwoord. Na 8 weken was het antwoord dat de school deze verbinding niet door een particuliere stichting aan mocht laten leggen. Het is een overheidsschool en dus wil de overheid dit allemaal zelf in de hand houden. De school heeft de aanvraag wel ingediend, maar het is nu wachten op de uitvoering hiervan. Dat kan dus nog wel even duren.

Inmiddels is besloten door alle problemen die bij dit project naar voren te komen, even niet verder te gaan met buitenlandse vrijwilligers. We hebben daarom in de laatste weken van november twee lokale vrijwilligers opgeleid met zoveel mogelijk computerkennis. De lokale docenten kunnen hun leren hoe ze les moeten geven aan kinderen van groep 8 en 9. Vanaf januari zullen deze twee de lessen van ons overnemen.

Dat betekent dat ik mijn tijd in Sri Lanka erop heb zitten. In december heb ik nog een paar weken rondgereisd en van de cultuur genoten. Eind december ben ik teruggevlogen naar Singapore, om daar Kerst en Oud en Nieuw te vieren.

Kuala Lumpur

Zondag 2 oktober
Een beetje rustig aan gedaan vandaag; ik ga tenslotte vanavond naar KL. Na nog ergens gegeten te hebben, zetten Corné en Liezl mij bij het busstation af. Om twaalf uur is het tijd om in de bus te stappen. Dat is wat anders dan onze touringcarbussen. Je hebt een ruimte! Daar pas ik twee keer in. Je krijgt een flesje water en een dekentje. Die heb je wel nodig, want de airco staat zo hoog, dat je het na een uur of twee wel koud krijgt. Na ongeveer een uur gereden te hebben komen we bij de Singaporese grens. Daar hoef ik alleen maar mijn paspoort te laten zien en mijn vertrekkaart. Dan weer 10 minuten rijden en je bent bij de Maleise grens. Daar moet ook de bagage eruit. Dus eerst door de doaune, stempelen en de embarkementkaart afgeven en vervolgens naar de bagagecheck. Dat wil zeggen er staat iemand te kijken en je kunt gewoon doorlopen. Geen scanners of iets.
Dan rijden we in één ruk door naar Genting. Daar komen we maandagochtend om 7 uur aan.

Maandag 3 oktober
We komen aan in Genting. Dat is een groot amusementspark binnen en buiten met een aantal grote hotels erbij. Ik heb een kamer in het 'First World Hotel'. Ik moet een nummertje trekken om in te checken. Maar dan komt het addertje, mijn nummer beginnen ze pas na 9.00 uur af te roepen. Ik heb twee uur tijd te doden. Aangezien het mistig en hoog in de bergen is, ben ik behoorlijk koud geworden. Tijd voor een kop koffie en ontbijt. Gelukkig bestaat het amusementspark alleen amar uit eetgelegenheden, dus ik kan maar kiezen. Na het ontbijt loop ik terug naar de incheckruimte. Inmiddels is het aardig druk geworden. Langzaam wordt het 9 uur. En dan begint het: ze waren gestopt bij nummer 30 en ik heb nummer 90:-( Dat wordt dus wel even wachten, maar Ze zijn erg efficiënt en ik ben al na een half uur aan de beurt. Inchecken is zo gebeurd en ik kan eindelijk naar mijn kamer. Daar neem ik als eerste een warme douche, want ik heb het wel heel erg koud gekregen.
De rest van de dag wandel ik een beetje door het park heen. Door de mist en kou is het helaas niet naar buiten te gaan, maar er zijn genoeg winkeltjes waar je gezellig kan shoppen (en sokken gekocht, want ik had koude voeten)

Dinsdag 4 oktober
Vandaag vertrek ik vroeg uit het hotel. Ik ga met de Gening Skyway naar beneden waar de bus staat die me naar Kuala Lumpur brengt. Om half twaalf precies is de bus er en om twaalf uur rijden we weg. Onderweg nog een 'echt' Maleise winkel aangedaan, waar je nog wat kan kopen. Het lijkt wel zo'n georganiseerde bejaardenuitje. Maar goed, rond half twee rijden we KL binnen. En daar zijn ze dan: de Petronas Towers. Die staan zeker op mijn lijstje om bekeken te worden.
Aangekomen in het Radius International Hotel check ik in en kan ik naar mijn kamer. Daar plof ik alle spullen neer, want ik wil gelijk even KL in. Eerst naar de 'VVV' om wat dingen te vargen over een treinticket. Helaas kunnen ze me daar niet al teveel mee helpen. Dan doorgelopen naar de Petronas Towers. Wat zijn ze groot van dichtbij!
Omdat ik nog tijd genoeg heb, hou ik een taxi aan en laat me naar de Bathu Caves rijden. Dat is een grot met daarin een Hindu-tempel. Je moet er wel eerst 272 trappen voor oplopen, maar dat heb ik er wel voor over. Het is daar binnen rustig en koel, een oase in de drukke stad.

Woensdag 5 oktober
Na het ontbijt ga ik eerst maar naar het treinstation om een ticket voor de trein 'smiddags te regelen. Dat is gelukkig, dankzij de informatiebalie, zo gebeurd. Vervolgens met de Monorail naar Chinatown. Daar wat geslenterd en een Hindu-tempel ingeweest om vervolgens terug te gaan naar het station. Alleen mensen met een kaartje mogen, nadat ze wederom in de rij hebben gestaan, op het perron. Dat werkt wel goed. In de trein aangekomen, wordt ik weer verrast door deruimte die je hebt. Ok, ik heb een eerste klas ticket geboekt voor RM68 (=€15) maar toch. En je krijgt nog gratis een drankje ook.
Maar de treinreis zelf: onvergetelijk.

Singapore (deel 1)

Vrijdag 23 september 2005
Op 23 september vertrok ik naar mijn eerste stop: Singapore. Daar ga ik uitrusten van de hectische tijd die achter me ligt: laatste werkdag bij het bedrijf waar ik 7 jaar heb gewerkt, huis leegruimen en overdragen en natuurlijk afscheid nemen van mijn famile en vrienden. Tijd voor wat rust. Me voorbereiden op de tijd die komen gaat.


Zaterdag 24 september
Het begint al goed: na een vlucht van 12,5 uur word ik gevraagd om mee te doen aan de dragonboattraining. Een drakenboot is een grote roeiboot waar je met maximaal 24 mensen in kunt en de bedoeling is om dan zo snel mogelijk vooruit te komen. Het is behoorlijk vermoeiend maar wel leuk. Dat is me vorig jaar niet goed bekomen, dus ik wil eigenlijk nee zeggen. Helaas dat feest gaat niet door: ze hebben extra gewicht (!) nodig. Of ik maar even achterin de boot wil gaan zitten en nietsdoen. Nou dat kan niet moeilijk zijn, toch? Dat is het ook niet, maar je wordt er wel nat van. De achterste twee personen hadden niet helemaal in de gaten dat het de bedoeling was dat je het water in het water liet, en niet met grote scheppen de boot in moest peddelen.




Nadat ik dat weer overleefd heb, gaan we 's-avonds lekker eten in de sate-straat van Singapore. Overdag rijden de auto's door de straat, 's-avonds wordt de straat omgebouwd tot grote eetgelegenheid. Je mag gaan zitten waar je wilt. Echter elk stalletjes heeft wel zijn eigen tafels. Men probeert je dus met man en macht naar hun stalletjes te trekken. Eenmaal een plekje gekozen, is het natuurlijk zuur als je besluit om tóch ergens anders te gaanzitten en dat blijkt dat dit bij de buurman hoort.




Zondag 25 september 2005
Vandaag heb ik een rustdag gehouden. Beetje internetten, surfen en datsoort ongein. 's-Avonds zijn we met een groep uit eten geweest bij eenecht Chinees restaurant. Sommige mensen kende ik nog van vorig jaar ener waren een paar nieuwe die ik bij de dragonboat al had leren kennen.Het is verbazingwekkend hoe snel je in een groep thuishoort en hoesnel je mensen leert kennen. maar wel heel gezellig.Nou dat Chinees eten was een succes. Het 'spiciest' hadden ze tot hetlaatst bewaard: de peppercrab.... Veel water en Chinese theedrinken!!! Bovendienzaten we op dat moment op eekluitje tegen anderetafels aan, omdat en half uurtje daarvoor er een stortbui losbrak.Ikzelf zat al onder de luifel maar sommigen van ons niet:-) Iedergeval, iedereen schoot met een noodgang onder de luifel, dus was het erg gezellig....

Maandag 26 september
Maandag waren Liezl en ik alleen; Corné moest een paar dagen naar HongKong. Overdag heb ik alleen wat rondgeslenterd. Maar 's-avonds heb ik een tripje Kuala Lumpur geboekt.
Zondagavond ga ik weg en woensdagavond kom ik weer terug.

Dinsdag 27 september
Een beetje uitgeslapen en vervolgens naar de Sri Lankese ambassade om wat te checken. daar wordt ik echter ook niet wijzer van. 's-Middags zijn Liezl en ik naar Orchard Road gegaan: de grootste winkelstraat van Singapore. Eerst een grote bak koffie, de eerste in 4 dagen! Daarna naar Borders: een grote boekenzaak precies op het grote kruispunt. Hier heb ik een boek over Kuala Lumpur gekocht en een kaart van Singapore.

Woensdag 28 september
Een grote dag voor Liezl; ze gaat haar trouwjurk voor de eerste keer passen en ik mag mee! Wat een eer. Ze wil graag dat ik met kennis meega om te kijken of het wat wordt. We gaan ook kijken of ik een jurk kan vinden voor de bruiloft. Iedereen moet namelijk in 'night gown' ofwel avondjurk komen. Zie je het al voor je: de vrijbuiter in een nette jurk. Na twee uur passen, is Liezl enigszins tevreden. Ook hebben we een jurk voor mij gevonden. Die hangen ze voor me apart en op 24 december ga ik een laatste pas doen, zodat ze misschien nog wat aanpassingen kunnen doen. We verwachten tenslotte allemaal dat ik nog iets zal afvallen de komende maanden.