Sri Lanka

Colombo
Op zondag 9 oktober begint mijn avontuur in Sri Lanka. Ik vlieg naar Colombo waar ik de andere persoon ontmoet die meedoet aan het project, Judith. Het huisje waar we gaan wonen in Rattota is nog niet af, dus ik blijf een paar dagen in Colombo. Dat komt mooi uit want ik moet het visum dat ik bij binnenkomst in Sri Lanka heb gekregen, nog verlengen tot 3 maanden. Dat is op zich al een heel avontuur.
Eerst een formulier invullen. Dan met paspoort afgeven. dan met pp en formulier naar iemand in een kamer, die eens naar je kijkt en een paraaf zet. Dan weer terug naar de balie waar nummer vier het bekijkt en parafeert. Dan naar het afrekenpunt. Je betaalt, krijgt een nummertje en je pp houden ze. Na een half uur wachten krijg ik pp terug.
Colombo is een stoffige, drukke stad. De mensen blijven de toeter van hun voertuig maar vasthouden, waardoor het een geweldige herrie is. De mensen vragen je constant waar je vandaan komt en willen graag een praatje maken. Als blanke ben je natuurlijk anders en dat bekijken ze graag.
in Colombo heb je nog herinneringen aan de Nederlandse overheersing. Zo is er het Dutch Period Museum. Dit museum heeft een aantal maquettes en voorwerpen uit die tijd. Ook heb je de Wolfendahl kerk: een protestante kerk uit die tijd.

Matale
Na een paar dagen word ik door de contactpersoon in Sri Lanka samen met Judith naar Rattota gebracht. Helaas is het huisje nog niet klaar. De mensen hier werken niet zo efficient als bij ons. Ze bedenken pas op het moment dat ze iets specifieks nodig hebben, dat ze het nodig hebben en gaan het dan pas halen. Gevolg: ik moet noodgedwongen een paar dagen in Matale blijven. Een iets grotere plaats dichtbij. Hier zijn wat meer winkels en er is zelfs een internetcafe. Je moet alleen niet teveel verwachten van de snelheid. Het duurt ongeveer 3 minuten voordat een internetpagina geladen is.
Bij Matale ligt een Buddistische tempel:aluvihara. Uiteraard moeten de schoenen uit. Probleem is echter dat ik nog geen eelt gekweekt heb en dus loop ik ietwat onhandig door de tempel.

Dambulla

In de weekenden ben ik vrij, dus dan kan ik Sri Lanka verkennen. Allereerst ga ik naar Dambulla. Daar zijn 5 grottempels. allemaal gevuld met grote en kleinere Buddabeelden. In grot 2 is een liggend Buddabeeld te zien. Je moet er wl wat voor over hebben: 200 treden en nog een paar stukjes klimmen. Onderweg naar boven kom je aapjes tegen, die, als je niet uitkijkt, je waterflesje afpakken. Bij de tempels staat nog een gouden tempel: een grote Hindoetempel. Daarachter staat een groot gouden Buddabeeld.

Sigirya

Even verder buiten Dhambulla ligt Sigiriya. Dit is een fort van 1500 jaar geleden.
Een entreekaartje kost 2000 rp ofwel 20 dollar. Eerst loop je door de tuinen met een ingenius pompsysteem voor de fonteinen. De koning die het gebouwd heeft had 500 concubijnen en heeft over de duizend nazaten achtergelaten. Hij heeft er echter zelf maar 11 jaar van mogen genieten, want toen kwam zijn broer hem overvallen, waarna hij zelfmoord pleegde.
Eenmaal bij de rots zelf gekomen, dan heb je dan al verschillende trappen gehad, mag ik met een wenteltrap omhoog. Net iets voor mijn. Maar het lukt me. In de spelonk zijn nl. nog originele fresco's te zien.
Dan weer naar beneden. Dan loop je om de berg heen en zien een wirwar van trappen. Daar ga ik dus echt niet op. Ik probeer het wel, maar na de eerste trap geef ik op. Eenmaal beneden en na wat gedronken te hebben besluit ik toch de klim te wagen. Ik ben toch zeker niet naar Sri Lanka gekomen om op een muurtje te blijven zitten? Dus toch maar weer omhoog. Niet naar beneden kijken en ook niet stoppen. Na een kwartier ben ik boven. Ik heb het gehaald. En het uitzicht is het waard. Na een tijdje ga ik dezelfde weg terug. Valt niet mee, want je kijkt zo de diepte in.

Aukena

Meer naar het westen van Dhambulla ligt Aukena. Daar staat het grootste Buddabeeld gehakt uit een rots. Vanaf Sigiriya ga je met de bus naar Dhambulla, daar neem ik de bus naar Kekirawa en vervolgens de bus naar Aukena. Dat wil zeggen bij de afslag want het daarvandaan nog een kwartier lopen.
Het Buddabeeld is inderdaad gigantisch.

Kandy

In Kandy heb je verschillende attracties: de tempel van de tand (temple of Tooth), de botanische tuinen, Kandydancers etc.
Ik ga naar de temple of tooth. Daar zou de laatste tand van Buddha liggen. Na de laatste bomaanslag in 1998 in Kandy, zijn de veiligheidsmaatregelen verscherpt. Je moet dan ook je tas laten zien en evt leegpakken. Ik mag doorlopen. Schoenen afgeven bij een schoenbewaarder en weer tassencontrole. Maar dan ben ik er. Ik volg de stoet mensen maar. Bij een altaar moet ik zijn. Er liggen allerlei bloemen als offers en mensen zitten ervoor te bidden. Achter het altaar staat een muur met een kistje. Daar moet ie dan inliggen. Ik loop nog de rest van de tempel door. Overal zie je biddende mensen. Ik voel me een beetje een pottenkijker als je die mensen ziet.
Na de tempel ga ik met de bus naar de botanische tuinen. Hier vind je zeer uiteenlopende soorten bomen, planten en bloemen. Het is er heerlijk rustig. Je ziet allemaal stelletjes lopen, die elkaar in de tuinen leren kennen. Uithuwelijken is hier de gewoonste zaak van de wereld.
Terug in het guesthouse is de eigenaresse bezig een maaltijd te bereiden. Ik kan het natuurlijk niet laten door de keuken in te lopen. Ik word gelijk aan het werk gezet. Maar de eigenaresse vindt het wel leuk dat ik kom kijken. We raken aan de praat en ze vraagt of ik het ook wil leren. Natuurlijk. Ik wilde al kijken of ik een kookcursus kan volgen in december. Maar dat hoeft niet. Ik kan dan bij haar terecht. Zij gaat me dan alle kunstjes leren.

Mihintale
Met de toektoek ga ik naar Mihintale. Eerst allerlei ruines bekeken. Werkelijk heel indrukwekkend hoe ze dat vroeger voor elkaar hebben gekregen.
Dan een behoorlijke klim naar de Dagoba, het buddabeeld en een rots. De zonsondergang zie ik min of meer. Er hangen wolken, dus echt helemaal zien zakkenn doe ik niet. Inmiddels heb ik een Australier ontmoet. Zit in hetzelfde guesthouse. Is professioneel fotograaf en reist zo'n beetje de hele wereld rond. Verder ontmoet ik een Oostenrijkse vrouw. Die is hier op vakantie. Heeft een privechauffeur gehuurd en biedt ons aan om de volgende dag mee te gaan om Anuradhapura te verkennen.

Anuradhapura
In Anuradhapura zijn veel heilige Buddaplaatsen. Veel tempels, ruines en natuurlijk de heilige Bodhi boom. De boom waaronder Buddha verlichting vond. Heel indrukwekkend en teveel om allemaal te beschrijven. Zo is er een dagoba die de oudste in Sri Lanka zou zijn. Loop je daarom heen(met de klok mee) dan moet je alleen aan goede dingen denken. Ze komen dan uit.
Verder is er een archeologisch museum, waar allerlei vondsten worden tentoongesteld. Een rotstempel met mooie inkervingen (authentiek) en sculpturen. en noordelijk ruines. Overblijfselen van paleizen en bijbehorende gebouwen. Zo is er een paleis, een dagoba, een buddhabeeld en tweelingvijvers.

Ritigale/Habarana
De volgende dag wil ik met de bus naar Polonnaruwa gaan. Maar de Oostenrijkse vrouw (Karin) biedt aan om mee te rijden in haar gehuurde auto. Dat sla ik niet af.
Onderweg naar Polonnaruwa gaan we langs Rigitale. Hier zijn mooie ruines te zien van een klooster en een ziekenhuis. Het is wel een hele klim, je moet bijna gaan hiken, wil je boven kunnen komen. De gids heefy ons gezegd dat als we helemaal tot aan bovenaan gaan, we een mooi uitzicht zien en misschien zelfs leopards kunnen zien. Hoe we ook lopen en hiken, we vinden geen uitzicht. Een beetje teleurgesteld gaan we weer naar beneden. Ook op andere paden komen we geen uitzicht tegen. Dan maar weer helemaal terug naar de auto.
Vervolgens rijden we door naar Haribana. Hier wil Karin een ritje op een olifant maken. Ik blijf op haar wachten. Ik zie dat niet zitten. Die olifanten zien er zo zielig uit, dus ik wil ze niet nog meer pijn doen.
Na het ritje op de olifant rijden we door naar Giritale. In de buurt hiervan heb je een groot stwumeer en meedere wildreservaten. Misschien dat we een wilde olifant kunnen spotten. En jawel we hebben geluk. Eerst zien we er eentje, vlak bij het stuwmeer. Ik heb geprobeerd om een foto te maken, maar hij is toch te ver weg. Even verderop langs de weg zien we er twee bij elkaar. Erg mooi om te zien, die olifanten in het wild.

Polonnaruwa
Weer heel veel mooie dagoba's, buddabeelden en ruines gezien. Verschillende handelaren proberen je van alles te verkopen. Ik besluit, omdat ik het toch een keer wilde kopen, een keer in te gaan op de verkooppraat van zo'n handelaar. Hij doet het wel goed moet ik zeggen. Maar ik weet toch aardig wat van de prijs af te dingen. Ik zal nog wel te veel hebben betaald, maar ik ben er tevreden mee. Voor mij zijn een armband en halsketting het waard.
Om half twee word ik afgezet bij het busstation. Het kost wat moeite maar uiteindelijk heb ik de juiste bus. Dit is echter een zeer spannende rit. Die chauffeur rijdt als een gek. Af en toe denken we dat hij een deathwish heeft. Maar ik besluit wel te blijven zitten. Die man zal toch ook weer naar zijn vrouw en kinderen willen, 'savonds?
Tegen vijfen kom ik in Dambulla aan. Hier blijf ik 1 nacht, waarna ik terug ga naar Rattota.

Het project

Inmiddels heb ik samen met Judith een aantal introductielessen gegeven. We stellen onszelf voor en vertellen wat over Nederland. Daarna laten we ze zelf vragen stellen. Dat wil zeggen ze stellen de vraag in Tamil aan een lerares, die het vertaalt in het Engels. De kinderen spreken namelijk geen woord Engels. Dat valt niet mee, want ik had verwacht wel in het Engels met de kinderen te kunnen communiceren. De vragen lopen uiteen van hoe oud ik ben, tot waarom ik alleen woon en niet bij mijn ouders. Sommige kinderen willen je aanraken, want dat wit is toch maar niets.
Van echt structureel lesgeven is nog geen sprake. Om de haverklap is er een festival of feestdag waardoor de school dicht is. Soms kom ik op school en dan blijkt dat de leerlingen al naar huis zijn. Het lijkt erop dat men iedere feestdag, relevant of niet, aanpakt om de school te sluiten en eenvrije dag te hebben. Zo is de school een Hindu-school met een paar Moslimgelovigen. De dag van het Suikerfeest (eind van de Rammadan) is de school dicht: het is een feestdag. Terwijl het merendeel van de kinderen en de docenten Hindu is! Erg frustrerend als je hier gekomen bent om les te geven en hopelijk iets goeds over te dragen op de kinderen. Het lesgeven valt niet mee op deze manier.

Het huisje waarin we wonen bestaat uit een beneden- en bovenverdieping waarvan wij de bovenverdieping huren. Het bestaat uit twee slaapkamers en een keuken annex woongedeelte. De grootste slaapkamer is voor mij, omdat ik volgens Judith daar het meeste recht op heb.

De stichting Ayobowan-Yaluva die deze school financieel ondersteunt, heeft naast dit computerprogramma nog een voedselprogramma lopen. Kinderen krijgen hierdoor elke dag een warme maaltijd. Het merendeel van de kinderen is ondervoed, maar door dit programma is deze groep aanzienlijk kleiner geworden. De ouders koken de rijst met de groenten bij de school. Vanwege de vele regen, is er door de stichting geld beschikbaar gesteld om een afdakje voor de kokende ouders te bouwen. Ook dit subproject ging niet vanzelf. Het geld was er al en in handen van de directeur; het heeft echter 8 weken geduurd en na veel aandringen van onze kant, voordat het afdakje er was.

In Helden-Panningen (NL) doet het Bouwens van der Boijecollege haar best om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de stichting. Hiervoor doen leerlingen sponsorlopen e.d. De bedoeling van het computerproject in Rattota is op uiteindelijk een uitwisselingsprogramma te hebben met de school in Helden. Via internet en msn kunnen ze dan met elkaar communiceren en elkaars cultuur leren kennen. In Rattota was echter nog geen internetverbinding. Door de stichting is wel geld beschikbaar gesteld. Elke dag als we er om vroegen, kregen we een ander antwoord. Na 8 weken was het antwoord dat de school deze verbinding niet door een particuliere stichting aan mocht laten leggen. Het is een overheidsschool en dus wil de overheid dit allemaal zelf in de hand houden. De school heeft de aanvraag wel ingediend, maar het is nu wachten op de uitvoering hiervan. Dat kan dus nog wel even duren.

Inmiddels is besloten door alle problemen die bij dit project naar voren te komen, even niet verder te gaan met buitenlandse vrijwilligers. We hebben daarom in de laatste weken van november twee lokale vrijwilligers opgeleid met zoveel mogelijk computerkennis. De lokale docenten kunnen hun leren hoe ze les moeten geven aan kinderen van groep 8 en 9. Vanaf januari zullen deze twee de lessen van ons overnemen.

Dat betekent dat ik mijn tijd in Sri Lanka erop heb zitten. In december heb ik nog een paar weken rondgereisd en van de cultuur genoten. Eind december ben ik teruggevlogen naar Singapore, om daar Kerst en Oud en Nieuw te vieren.