Thailand

De reis
Thailand heb ik niet alleen gedaan, maar in een groep van Djoser. Reden hiervoor was dat ik veel wilde zien in een korte tijd en wel weer wat gezelschap van anderen kon gebruiken. Bovendien is het bijna net zo duur als dat het alleen doet, alleen ben je minder tijd kwijt. Voor mij dus een ideale situatie.
Op 15 januari komt de groep aan in Bangkok. Daar ben ik dan al twee dagen, om te acclamatiseren. Ten eerste is het veel warmer dan in Singapore en en ten tweede veel drukker, hectischer, viezer. Al is het 10* schoner en rustiger dan Colombo, Sir Lanka. Een verademing na Singapore. Dat was me te westers en te schoon.
's-Avonds begint het al meteen goed als we op een boot varende over de rivier echt Thais gaan eten. Voor de meesten nog iets te pittig. Voor mij zeer goed te eten. En errug lekker! Dat beloofd nog wat de voor de komende weken.
In Bangkok ga ik o.a. naar het Grand Palace en de Wat Pho (wat = tempel). Ook maak ik een tocht in een longtailboot door de Klongs (de kanalen). Daar zie je het echte leven in Bangkok. Erg armoedig maar mooi om te zien. Een hele belevenis.

Na twee dagen Bangkok vertrekken we vanuit Bangkok naar de bekende floating market = drijvende markt. Je vaart met je bootje langs allemaal stalletjes op water en koopt je waar op het water. Heel erg leuk om te zien, maar wel weer erg toeristisch. Ik denk niet dat de lokale bevolking hier zijn spullen nog komt halen. Daarna gaan we naar Kanchanaburi (Death Railway). We bezoeken hier het JEATH museum. Hier wordt weergegeven hoe de gevangen de Burmaspoorlijn bouwden en onder welke omstandigheden ze moesten leven in het kamp. Vreselijk om te zien, maar wel indrukwekkend. Ook gaan we naar de begraafplaats waar al die jongemannen liggen die het niet gered hebben (en dat is ook niet verwonderlijk als je de beelden van het kamp bekijkt). Daarna gaan we een ritje maken met de trein over een stukje van die spoorlijn. Het eerste stuk wat echt de Burmaspoorlijn is, wordt in stilte doorgebracht. Daarna wordt de sfeer weer wat levendiger, al hebben we het nog wel over wat er allemaal te zien was.

We slapen twee nachten op een floatel. Een drijvend hotel. De reistabletjes zijn voor mij heel erg hard nodig. Na een half uurtje lig ik al over het vlonder over te geven. Dus maar gauw tabletjes in en naar bed. De volgende dag gaat het al een stuk beter. Dan gaan we ook met een boot naar een resort, waar we kunnen zwemmen en een grot bezoeken. Lekker relaxen en wat belangrijker voor mij is: op het vaste land:-)
Na twee nachten floatel vertrekken we naar Ayutaya, de tweede hoofdstad van Thailand met veel mooie tempels. We bezoeken daar ook een Khmertempel. Na nog een eindje gereden te hebben komen we aan in Khao Yai vlak bij een Nationaal park. De volgende dag gaan we daar wandelen.
Na twee nachten in Khao Yai gaan we door naar Khon Kaen. Onderweg gaan we naar een pottenbakkerij waar we kunnen zien hoe de potten die we massaal bij de Intratuin kopen, geproduceerd worden en wat de werkelijke prijs is. We stoppen ook nog in Phimai om een mooie Kmhertempel te bekijken. Twee monikken vragen me om samen met mij op de foto te mogen. Dit is zeer ongebruikelijk want monikken mogen vrouwen niet aanraken. Ook is het voor ons gewone stervelingen niet gebruikelijk om aangesproken te worden door deze wezens. Ik voldoe dus graag aan het verzoek. De monikken raken met niet aan en ik blijf op gepaste afstand van ze staan, terwijl de foto wordt genomen.

Na een nachtje Khon Kaen rijden we naar Kau Koh, een flinke reis. Daar verblijven we in zeer rustieke hutjes.
Sukhotai get ready!. De volgende dag rijden we naar Sukothai, de oude hoofdstad van Thailand. Hier zijn heel veel oude tempels te zien. Ze hebben van de oude stad een park gemaakt waar je met de fiets door heen kunt toeren. Na een mooie tocht per driewieler door de omgeving gaan we de volgende morgen een rit per fiets door dit park maken. Erg leuk en warm. We gaan twee tempels, waaronder een Khmertempel bekijken. De rest gaat daarna terug naar het hotel, maar samen met nog drie anderen bekijken we nog wat meer tempels. Wij zijn nog niet tempelmoe.

De volgende dag gaan we naar Chiang Mai, my kind of town. Hier hebben ze wederom mooie tempels, een nachtbazaar waar je alles wat je wilt, kunt kopen en een starbucks! Ik weet het, is hartstikke slecht als je in Azie bent. Maar ik heb nu eenmaal af en toe behoefte aan een sterke bak koffie. En die hebben ze daar, hoe Amerikaans de tent ook is, de koffie is er lekker. Dus heb ik me in Chiang Mai een aantal keer bezondigd.
Op mijn verjaardag gaan we naar het 'Riverside Restaurant'. Heerlijk eten en om 21.00 uur een live band.

Om een uur of 23.00 gaan we nog met een stel naar een disco. Een Thaise disco wel te verstaan. Hier staan tafeltjes op de dansvloer met daarop een grote fles Whisky. De dames (thais) staan rond die tafeltjes te draaien met een hand aan de tafel vast. Alsof ze bang zijn dat ze ervan af vallen. Maar oog voor mannelijk schoon hebben ze wel. Ze proberen tenminste onze enige mannelijke vrijgezelle reisgenoot uit te nodigen tot de activiteit: make baby....
Terwijl de rest van de groep op trekking gaat, gaan een andere vrouw en ik naar een kookcursus. Ik weet nu dus hoe ik Pad Thai en loempiaatjes moet maken . Het is wel weer leuk om een keertje in de keuken te staan. Dat is al weer een tijdje geleden.

Verder gaan we een dagtoer maken naar een nationaal park, waar ze zelfs in deze droge periode nog een waterval hebben. En we gaan naar de Karen-stam. Die mensen leven nog echt zoals hun stam honderden jaren geleden leefden. Al is het alleen maar om toeristen te trekken. Want daarom bestaat deze stam in de buurt van Chiang Mai. Normaliter wonen ze te ver weg om toeristen te laten kijken. Dus is er een afsplitsing hier naartoe gekomen om toeristen te trekken. En we gaan naar de dierentuin van Chiang Mai waar ze twee panda's hebben.Op zondag is hier een avondmarkt, die authentieker is dan de nachtbazaar. Daar ga ik dan dus ook even kijken. Ze hebben daar leuke spulletjes, minder toeristisch dan op de nachtbazaar. Ik heb er dan ook een stel hoofddeksels gekocht.

Na vijf dagen Chiang Mai vertrekken we met de nachttrein naar Bangkok. Een hele belevenis. Je zit twee aan twee. 's-avonds worden de onderse banken tegen elkaar aangeschoven en dat wordt het onderbed. Van boven wordt er een bak naar beneden geklapt en dat is het bovenbed. Gordijntjes ervoor en klaar is Kees. Geslapen heb ik niet, maar dat geeft niet. We hebben wel lol gehad.
Vanuit Bangkok gaan we met twee busjes naar de ferry die ons naar Koh Chang brengt. Pilletjes in, want de tocht is niet zo soepel. Ook op het eiland is het nogal bochtig en bergachtig. Maar de tocht is het waard. We komen toch op een mooi resort aan, werkelijk prachtig. Tenminste als je van deze luxe houdt. Ik dus niet, voor mij had het wat minder gemogen. Maar de rest vindt het prachtig en geniet van een paar dagen rusten en luieren.

We gaan daar een dag snorkelen en duiken. Tenminste ik doe verwoede pogingen om een proefduik te maken. Helaas word ik ondanks een pilletje van de duikploeg zo misselijk dat het me niet lukt om 20 min in het water te blijven zonder over te geven. Maar ik mocht mijn eigen pilletjes niet nemen omdat je daar slaperig van wordt en dat moet je niet hebben natuurlijk tijdens het duiken. Helaas dus niet gelukt, volgende keer beter.
Na vier dagen gaan we weer terug naar Bangkok. De anderen vertrekken vier uur later naar het vliegveld om terug naar Nederland te gaan. Ik blijf nog een dag en vlieg 6 feb smorgen heel vroeg naar Peking.

De belevenis
De Thaien zijn van huis uit vriendelijke mensen. Nadeel is, dat hoewel het land redelijk toeristische is, ze over het algemeen weinig tot geen Engels spreken. Behalve in de resorts. Dat kan vaak tot verwarrende situaties leiden. Ze blijven je glimlachend aankijken als je ze iets vraagt. En als je vraagt of ze het begrijpen omdat je geen antwoord krijgt, blijven ze dat doen. Als je er dan bij zegt dat het niet erg is als ze het niet begrijpen, in Basic-Engels met handen en voeten, dan zeggen ze uiteindelijk nee’. Het duurt even, maar dan kom je er wel uit. Tenminste, je hebt nog geen antwoord op je vraag maar je weet inmiddels dat ze het niet begrijpen en kun je opnieuw beginnen. Het is namelijk niet netjes om te zeggen dat je iets niet begrijpt, of algemener, om Nee te zeggen. Dus blijven ze maar een beetje lachen en je aankijken. Vergt veel geduld en de mensen die mij beter kennen, weten inmiddels dat dat niet mijn sterkste eigenschap is. Ik ben die eigenschap echter al aardig aan het kweken. Dus wie weet kom ik nog als geduldig persoontje terug (ahum).
Maar buiten dat ene kleine dingetje, zijn Thaien superaardig en willen ze je altijd helpen. En zoals de meeste Aziaten de rust zelve. Zoals die mensen kunnen wachten op dingen, die nooit komen zullen, of hoe ze opgaan in hun verering van Buddha, daar kunnen wij Westerlingen nog een puntje aan zuigen.
Voor mij was Thailand helemaal je van het. Veel mooie tempels, waar ik niet op uitgekeken raakte, mooie natuur en aardige mensen.