Mincaonderweg = mincaheeftrustgevonden

Hallo allemaal,

Allereerst natuurlijk allemaal een gelukkig nieuwjaar gewenst.

Na een jaar in het buitenland geweest te zijn, ben ik sinds half oktober weer terug in het koude kikkerlandje.
Na Thailand ben ik er niet meer toe gekomen om de weblog bij te werken. Dat wordt nog wel een keertje gedaan, maar hier alvast een korte samenvatting.

Na Thailand ben ik een weekje naar het koude Beijing geweest. Erg leuk, maar ook koud. Het was daar rond de 5°C, net zo koud als in Nederland op dat moment. In Beijing heb ik natuurlijk de geëikte monumenten bekeken zoals de plein van de Hemelse vrede en de Muur.

Vanuit Beijing ben ik terug gevlogen naar Bangkok en ben ik doorgevlogen naar Chiang Rai. Daar ontmoette ik de Nederlandse reisgroep waar ik Laos, Vietnam en Cambodja zou gaan bereizen. De reis was in één woord geweldig. Vooral Laos en Cambodja grepen me aan. Daar zijn de mensen nog zo blij met alles wat ze hebben! Een oppepper voor mijn volgende avontuur. Want na deze reis ben ik naar India gegaan om weer te gaan werken. Dat wil niet zeggen dat ik niet in Thailand iets heb gedaan, maar dat was maar voor twee weken dus dat kun je niet meetellen.

April en mei stonden in het teken van India; Zuid-India wel te verstaan. Daar heb ik lesgegeven op een school die door de Belgische stichting S.I.S.P (Sebastian Indian Social Projects) onderhouden wordt. Het hoofd van de school, Paul van Gelder, is een oude vriend van mijn vader. Hij werkt daar al 10 jaar met kansarme mensen die hij probeert door ze les te geven, een betere kans te geven. Doordat het kastesysteem nog steeds bestaat, hoewel de regering dit verboden heeft, worden de vissers en hun familie als uitstoot behandeld. Geld om naar school ta gaan, hebben ze niet. Meisjes zijn dus gedoemd om uitgehuwelijkt te worden en jongens worden met 14 van school gehaald om mee te gaan vissen. Een uitzichtloze toestand dus. Door ze een opleiding te geven, komen ze verder dan de anderen. Ze leren Engels waardoor ze al in het toerisme terecht kunnen komen. Sommigen sparen en kunnen een riksja kopen en daarmee geld verdienen. Op die school heb ik voornamelijk computerles gegeven. Dat ging in het Engels en met handen en voeten. Erg leerzaam en leuk. Maar er zit ook een andere kant van het verhaal aan. Doordat je daar als jonge zelfstandige vrouw alleen rondhobbelt, word je niet gerespecteerd en onheus behandeld. Nou ben ik wel wat gewend, maar na twee maanden had ik het helemaal gehad. Na veel overleg met het thuisfront, ben ik begin juni naar Nederland terug gekomen. Ik verbleef bij een reisgenoot van de Laos-reis, waar ik inmiddels een leuk contact mee opgebouwd had. Ik had echter wel het plan om terug te gaan om mijn werk af te maken. Dat heb ik halverwege augustus gedaan. Terug naar de hel om het maar zo te noemen. Het was een hele zware tijd, maar heb het gelukkig overleefd. Letterlijk. Wat me zeker op de been hield was het feit dat die reisgenoot steeds dierbaarder werd en hij me eind sepetember heeft opgehaald uit India. We hebben samen Noord-India verkend en zijn half oktober teruggekomen in Nederland.
Nu woon ik bij hem in en kijken we of het wat wordt. Eind goed, al goed zullen we maar zeggen.

Zoals al gemeld, wil ik de weblog nog verder bijwerken met foto's en met een uitgebreidere tekst. Nu zijn jullie echter weer een beetje op de hoogte en weten jullie dat ik weer in het Nederlandse vertoef.

Graag tot horens/mails.